Why We Love What We Love

หนึ่งในเหตุผลที่เราชอบวิชาที่เราชอบ
ก็มาจากการที่เราทำมันได้ดี เช่น
ท่องศัพท์อังกฤษแล้วจำได้
หรือแก้โจทย์เลขแล้วทำได้
พอทำได้ก็รู้สึกสนุก อยากทำอีก
พอถูกชมก็ภูมิใจ และอยากเก่งขึ้นอีก
ทั้งนี้ส่วนหนึ่งก็น่าจะเป็นเพราะพรสวรรค์
แต่อีกส่วนหนึ่งก็ต้องยกความดีให้ครูบาอาจารย์

เวลาคนถามว่าทำไมชอบภาษาอังกฤษ
หรือทำไมเก่งอังกฤษ ผมก็ยกความดีให้ครูเช่นกัน
ผมโชคดีที่ได้ครูดีหลายคน
แต่สิ่งที่ผมจำได้จากครูแต่ละคน
ไม่ใช่หลักการท่องศัพท์ หรือเทคนิคการทำข้อสอบ
สิ่งที่ผมจำได้ คือความรู้สึกของตัวเองเวลาเรียน
และสิ่งที่ครูทำให้เรารู้สึกเวลาอยู่ในห้องเรียน
ผมไม่ใช่เด็กใฝ่เรียน ไม่ได้รักการมาโรงเรียนเลย
ผมจึงจะจำได้ ถ้าคาบวิชาไหนเรามีความสุข
มันมักเป็นวิชาภาษาอังกฤษ

เมื่อครูคนไหนทำให้เรารู้สึกดีกับการได้เรียนรู้
เราก็จะสนุก และอยากอยู่ในห้องเรียนของวิชานั้นๆ
และเมื่อเรารู้สึกดีกับการเรียนวิชาอะไร
เราก็จะเรียนมันอย่างตั้งใจ และจำได้ไปเอง

ครูจำนวนมากที่โคตรเก่ง แต่ถ่ายทอดไม่ได้เรื่อง
อันนี้ยังไม่เท่าไหร่ ถ้ารักจะเป็นครูจริงๆ มันก็พัฒนากันได้
แต่ถ้าเป็นครู แต่ไม่เคยแคร์ว่าเด็กได้ในสิ่งที่เราสอนไหม
อันนี้ก็ไม่ควรเป็นครู ควรไปเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉยๆ ซะ

ครูบางคนเก่งมาก พอเจอศิษย์หัวทึบหน่อยก็ไม่รักไม่เอ็นดู
ครูบางคนเก่งมาก ก็เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล
จิตใจไม่มีช่องว่างให้ความเมตตา เพราะเต็มแน่นไปด้วยอีโก้

จิตใจที่อยากจะสอนจริงๆ ต่างหาก
ที่สำคัญสำหรับคนเป็นครูที่สุด