ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เว้นแต่ความสงบ
หันหน้ามองไป เห็นคนที่รักที่สุด นั่งฟังเพลง
มองกลับขึ้นไปบนฟ้า แดดลอดใบไม้ ลงมาแยงตา
รู้ได้เดี๋ยวนั้นว่า
นี่คงเป็นหนึ่งในภาพ
ที่จะมองเห็นตรงหลังเปลือกตา
ในลมหายใจท้ายๆ ของชีวิต
ที่สุดแล้ว ผมอาจจะไม่ได้เป็นเจ้าของอะไรเลยบนโลก
แต่ภาพความทรงจำนี้
มันจะเป็นของผมเสมอ.
No comments:
Post a Comment